مطالعات تطبیقی مرتبط با صندوق حمایت و بازنشستگی آینده­ساز

بخش اول: مطالعات خارجی

1) صندوق خدمات بازنشستگی ملی کره جنوبی (NPS^[1])

خدمات بازنشستگی ملی (NPS) در 18 سپتامبر 1987 بر اساس قانون بازنشستگی ملی برای اطمینان از کارآمدی مدیریت طرح‌های بازنشستگی کشوری تأسیس شد. این طرح برای اولین بار در ژانویه 1988 برای تحت پوشش قرار دادن کارفرمایان یا کارمندان بین 18 تا 60 سال در محل کاری با 10 کارمند یا بیشتر اجرا شد. در سال 1999 با مأموریت مدیریت حرفه‌ای

طرح‌های بازنشستگی کشوری با شش تیم و 40 کارمند و یک کمیته سرمایه گذاری رسما فعالیت خود را آغاز نمود و پوشش طرح‌های این صندوق از آوریل 1999 به صورت مرحله‌‌ای گسترش یافته‌است تا تمامی افراد کشور را تحت پوشش قرار دهد. از آن زمان، به طور مداوم در تلاش برای تقویت ظرفیت خود و ایجاد نوآوری در سازمان  به منظور پاسخگویی انعطاف‌پذیر به رشد و تغییر چشم اندازهای سرمایه‌گذاری خود بوده است.

به عنوان بخشی از برنامه‌های تامین اجتماعی کره جنوبی، این صندوق به ثبات عمومی، معیشت و ارتقای رفاه ملی از طریق ارائه مزایای مستمری سالمندی، مستمری از کارافتادگی، و مستمری بازماندگان کمک می‌کند.

مستمری سالمندی به کسانی که پس از بازنشستگی درگیر فعالیت‌های درآمدزا نیست، تعلق می‌گیرد. مزایای بازنشستگی بازمانده از اعضای خانواده داغدار متوفی یا ذینفعان او حمایت می‌کند و مستمری از کارافتادگی به مستمری‌بگیرانی که دارای ناتوانی جسمی یا ذهنی به دلیل یک بیماری یا جراحت هستند، کمک می‌کند.

این صندوق با شعار "بازنشستگی برای همه"، هم اکنون بیمه سلامت ملی، بیمه اشتغال و حوادث صنعتی، بیمه غرامت، بازنشستگی کشوری را به  بیش از 22.11 میلیون مستمری بگیر و 5.9 میلیون ذینفع از مزایای بازنشستگی تا پایان سال 2020 ارائه داده است و به همین دلیل این صندوق به عنوان صندوق پیشرو تامین مزایای تامین اجتماعی در کشور شناخته می‌شود.

تا پایان سال 2020، NPS دارای یک دفتر مرکزی و 109 دفتر منطقه‌ای، مرکز ارزیابی معلولیت، موسسه تحقیقات ملی بازنشستگی و پنج مرکز تماس می‌باشد. ستاد این صندوق متشکل از 15 بخش اصلی، دو بخش فرعی و سه مرکز، بخش‌های نوآوری دیجیتال، دفتر مرکزی، مدیریت سرمایه‌گذاری خدمات بازنشستگی ملی (NPSIM)، و دفتر انطباق می‌باشد. در این میان، NPSIM مسئولیت اداره و مدیریت صندوق، تأمین مالی و پرداخت مزایای بازنشستگی را بر عهده دارد.

چشم‌انداز صندوق (NPS):

تبدیل شدن به یک رهبر جهانی در زمینه خدمات بازنشستگی که باعث ایجاد شادی برای مردم در طول نسل‌های مختلف شود.

ماموریت صندوق (NPS):

کمک به معیشت پایدار مشارکت کنندگان از طریق ارائه مزایای بازنشستگی و خدمات رفاهی مستمر

ارزش‌های بنیادین صندوق (NPS):

فراگیری و شادی، مسئولیت و اعتماد،انصاف و نوآوری.

بیانیه ماموریت صندوق (NPS):

"مستمری برای هر چیزی که همه را خوشحال می‌کند"

خدمات بازنشستگی ملی تمام تلاش خود را به کار خواهد گرفت تا مزایای بازنشستگی ملی را تماما ارائه دهد و افراد را به آینده امیدوار کند.

طرح‌های اصلی مستمری‌ صندوق(NPS):

1- مستمری سالمندی: مستمری سالمندی به افرادی که مدت مشارکت آن‌ها در صندوق 10 سال یا بیشتر بوده به صورت ماهانه برای مادام العمر زمانی که به سن 62 سالگی برسند یا درآمد کمی داشته و یا بدون درآمد باشند؛ پرداخت می‌شود.

برای متولدین بین 1957 و 1960، سن بازنشستگی 62 سال است و برای کسانی که بعد از این سال‌ها متولد شده‌اند، سن بازنشستگی به تدریج به 65 سال افزایش می‌یابد.

2- مستمری از کار افتادگی: مستمری از کارافتادگی به شخصی تعلق می‌گیرد که شرایط دوره زمانی مشارکت در این طرح (که زمان اولین درمان بیماری یا آسیب است) را به عمل آورده باشد.

اگر فرد بعد از درمان همچنان دارای ناتوانی جسمی یا ذهنی باشد مستمری به او تعلق می‌گیرد. مستمری با توجه به سطح  ناتوانی به فرد پرداخت می‌شود.

3- مستمری بازماندگان: مستمری بازماندگان به اعضای خانواده داغدار مستمری‌بگیر متوفی در صورت داشتن شرایط دریافت مستمری، ارائه می‌شود.

مشمولان مستمری صندوق (NPS):

1- مشتریان شرکت بر اساس محل کار (کارکنان و کارفرمایان که شامل افراد خارجی هم می باشد)

2- مشتریان انفرادی (بیمه گذاران خویش فرما ، ماهیگران و کشاوزان)

3- مشتریان داوطلب (افراد خانه دار، دانش آموزان و دانشجویان زیر 27 سال)

4- مشتریان مستمر و داوطلب (مشتریان کنونی و یا گذشته‌ای که تمایل به ادامه مشارکت بعد از سن 60 سالگی دارند)

اصول سرمایه‌گذاری صندوق (NPS):

1- سودآوری: دستیابی به بالاترین بازده برای کاهش بار شرکت‌کنندگان بازنشستگی، به‌ویژه برای نسل‌های آینده.

2- ثبات: سرمایه گذاری با ریسک و نوسان قابل قبول.

3- منعت عمومی: در نظر گرفتن اثر سرریز شدن فعالیت‌های مدیریت صندوق بر اقتصاد ملی و بازارهای مالی کشور به عنوان صندوق بازنشستگی کشوری که نقشی محوری در ارائه مزایا برای همه شرکت‌‌کنندگان در طرح داشته و بخش بزرگی از اقتصاد ملی را تشکیل می‌دهد.

4- نقدینگی: در نظر گرفتن نقدینگی برای اطمینان از پرداخت مزایای بازنشستگی و انجام اقدامات پیشگیرانه برای به حداقل رساندن شوک واگذاری دارایی‌ها در بازارهای مالی داخلی.

5- ثبات: تبدیل وظیفه امانتداری صندوق به فعالیت‌های سرمایه‌گذاری با توجه به عوامل ESG (محیط زیستی،اجتماعی وحاکمیتی).

6- عدم وابستگی در سرمایه‌گذاری: رعایت اصول فوق‌الذکر و اجنتاب از به خطر انداختن اصول سرمایه‌گذاری خود برای اهداف دیگر.

 

معرفی پرتفو و برنامه‌های سرمایه‌گذاری صندوق (NPS):

برنامه سرمایه‌گذاری‌های این صندوق در افق زمانی میان مدت (پنج ساله) و برنامه‌های تخصیص دارایی سالانه تدوین می‌شود. برنامه تخصیص دارایی میان‌مدت، اهدافی را برای پنج سال آینده با در نظر گرفتن بازده مورد انتظار، نوسانات، طبقه دارایی و همچنین چشم‌انداز اقتصادی داخلی و خارجی و شاخص‌هایی مانند تولید ناخالص داخلی (GDP) و شاخص قیمت مصرف‌کننده (CPI) تعیین می‌کند.

برنامه تخصیص دارایی سالانه، اهداف تخصیص دارایی‌ها را بر اساس طبقه دارایی که منعکس کننده وضعیت پرتفوی و شرایط بازار سرمایه‌گذاری در داخل و خارج از کشور تعیین می‌کند.

بر اساس برنامه میان مدت تخصیص دارایی، یک سبد هدف برای دوره 2021 تا 2025 با تخصیص 15± درصد برای سهام داخلی، 35± درصد برای سهام جهانی، 25± درصد برای درآمد ثابت داخلی،10± درصد برای درآمد ثابت جهانی، و ±15 درصد برای سرمایه‌گذاری‌های جایگزین در نظر گرفته شده‌است.

علاوه بر این، برنامه تخصیص دارایی سالانه برای سال 2021 بر اساس اهداف سرمایه‌گذاری میان مدت برای هر طبقه از دارایی‌ها و در نظر گرفتن درآمدها و هزینه‌ها ایجاد شده‌است.دراین برنامه با تخصیص 16.8٪ برای سهام داخلی، 25.1٪ برای سهام جهانی، 37.9٪ برای درآمد ثابت داخلی، 7.0٪ برای درآمد ثابت جهانی و 13.2٪ برای سرمایه‌گذاری‌های جایگزین در نظر گرفته شده‌است.

پرتفوی مالی این صندوق به سهام داخلی، سهام جهانی، درآمد ثابت داخلی، درآمد ثابت جهانی، سرمایه‌گذاری‌های جایگزین و سایر ابزارهای مالی طبقه‌بندی می‌شود. هدف از سرمایه‌گذاری در طیف گسترده‌ای از طبقات دارایی تنوع بخشیدن به پرتفوی سرمایه‌گذاری و بهبود سودآوری و ثبات در مدیریت صندوق است.

توسعه سیستم‌ها بر اساس اصل سرمایه‌گذاری مسئولانه:

صندوق (NPS) به عنوان یک سرمایه‌گذار بلند مدت با هدف حفاظت و افزایش ارزش دارایی‌های تحت مدیریت، موظف است به وظیفه امانتداری خود مبنی بر مدیریت و سرمایه‌گذاری سهم بازنشستگی پرداخت شده توسط شرکت‌کنندگان طرح عمل کند. در این زمینه NPS فعالیت‌های سرپرستی خود از جمله؛ سرمایه‌گذاری مسئولانه و اعمال حقوق سهامداران را برای دستیابی به بازدهی بلندمدت و پایدار انجام می‌دهد.

از زمان اصلاح قانون بازنشستگی کشوری در ژانویه 2015، یک مبنای قانونی روشن برای سرمایه گذاری مسئولانه و ترکیب عوامل محیطی، اجتماعی و حاکمیتی (ESG) در تصمیمات سرمایه‌گذاری اتخاذ شده‌است. سرمایه‌گذاری بر منبای ESG در سه مرحله انجام می‌شود: ادغام، غربالگری و موضوعی. درادغام عوامل مالی و عوامل غیر مالی برای سرمایه‌گذاری همگی با هم در نظر گرفته می‌شوند.غربالگری، از فیلترهایی برای تعیین اینکه کدام شرکت‌ها، بخش‌ها یا فعالیت‌ها واجد شرایط بوده استفاده می‌کند.در رویکرد موضوعی، به دنبال ترکیب پروفایل‌هایی با بازده ریسک جذاب هستند و تلاش می‌شود سرمایه‌گذاری‌ها را به یک پیامد محیطی یا اجتماعی خاص مرتبط کنند.

به منظور تجزیه و تحلیل عوامل غیر مالی، یا عوامل ESG، به شیوه ای سیستماتیک، NPS سیستم ارزیابی ESG خود را طراحی و ارزیابی شرکت‌های پذیرفته شده در بورس داخلی را دو بار در سال انجام می‌دهد. سیستم ارزیابی ESG متشکل از 52 شاخص ارزیابی در 13 موضوع موثر بر ارزش‌های شرکتی در حوزه‌های محیطی، اجتماعی و حاکمیتی می‌باشد. هر موضوع پس از وزن‌دهی بر اساس صنعت خاص، رتبه‌بندی می‌شود.

بنابراین صندوق یک سیستم ارزیابی ESG برای سهام داخلی تشکیل داده و به دنبال آن یک سیستم IT داخلی ساخته‌است که اطلاعات مربوط به ESG را در اختیار مدیران پورتفولیوی خود قرار می‌دهد.

این صندوق قصد دارد کاربرد ESG خود را گسترش داده واستراتژی‌های یکپارچه‌سازی را نه تنها برای سهام داخلی مدیریت کند، بلکه برای سهام خارجی و ثابت درآمدهای سرمایه‌گذاری‌های خارج از کشور نیز فراهم آورد.

2) صندوق بازنشستگی مدنی ملی هلند (ABP[2])

صندوق بازنشستگی مدنی ملی هلند که اغلب به عنوان ABP شناخته می‌شود، صندوق بازنشستگی برای کارکنان دولت و آموزش و پرورش در هلند است. برای سه ماهه منتهی به 31 دسامبر 2014، ABP دارای 2.8 میلیون شرکت‌کننده و دارایی تحت مدیریت 344 میلیارد یورو (388 میلیارد دلار) بود که آن را به بزرگترین صندوق بازنشستگی در هلند و در میان پنج صندوق بازنشستگی بزرگ در جهان تبدیل کرده است.

ندوق APB در سال 1922 پس از تصویب قانون بازنشستگی، که حقوق بازنشستگی کارمندان دولت را تنظیم می‌کرد، تأسیس شد. در اصل، صندوق بازنشستگی یک نهاد تحت کنترل دولت بود که تحت اختیار وزیر امور داخله در لاهه قرار داشت. در ژانویه 1996، ABP خصوصی شد اگرچه عملکرد اصلی آن بدون تغییر باقی‌مانده است.

از 1 مارس 2008، شرکت تابعه‌ی این صندوق تحت عنوانAPG ، طرح بازنشستگی ABP را مدیریت می‌کند. و دفتر مرکزی ABP در هیرلن، هلند قرار دارد.

در این صندوق بیش از 3 میلیون ذینفع از تضمین درآمد برای بازنشستگی در صورت فوت یا ناتوانی شغلی برخوردار هستند. تقریباً 100 سال است که ABP  صندوق بازنشستگی افراد شاغل در بخش‌های دولتی و آموزشی بوده است و از هر 6 نفر در هلند یک نفر در حال حاضر از ABP مستمری دریافت می‌کند یا در آینده دریافت خواهد کرد. بازنشستگی به درآمدی گفته می‌شود که هنگام توقف کار، یا زمانی که برای کار ناتوان می‌شوید دریافت می‌کنید یا افراد تحت تکفل بازمانده شما در صورت فوت شما دریافت می‌‌کنند.

سیستم بازنشستگی هلند از 3 رکن تشکیل شده است:

رکن اول: بازنشستگی کشوری

اولین رکن شامل حقوق بازنشستگی دولتی، AOW است. این درآمد پایه‌ای را فراهم می‌کند که با حداقل دستمزد مرتبط است. زوج‌های (متاهل) هر‌کدام 50 درصد حداقل دستمزد را دریافت می‌کنند، در حالی که بازنشستگانی که به تنهایی زندگی می‌کنند 70 درصد دریافت می‌کنند. اگر در هلند زندگی می‌کنید و برای بازنشستگی دولتی بیمه شده اید، برای هر سالی که مقیم هستید 2٪ از حقوق بازنشستگی دولتی را دریافت می‌کنید. اگر به مدت 50 سال قبل از سن بازنشستگی دولتی خود، در هلند بوده اید، 100٪ کامل دریافت خواهید کرد.

رکن دوم: مستمری شغلی

رکن دوم شامل بازنشستگی شغلی است که مستمری از طریق اشتغال است. ABP یک صندوق بازنشستگی جمعی برای کارفرمایان در بخش خدمات آموزشی و مدنی است. طرح بازنشستگی شما یک طرح مزایای تعریف شده (DB^[3]) است. این بدان معناست که مستمری شما بر اساس فرمولی است که به میانگین درآمد در طول دوره تعهد و طول مدت اشتغال مرتبط است. سود به عنوان نقطه عزیمت در نظر گرفته می‌شود. کمک‌های ماهیانه به حقوق بازنشستگی شما توسط شما، 3/1 سهم، و توسط کارفرما، 3/2 از سهم پرداخت می‌شود.

رکن سوم: محصولات بازنشستگی انفرادی

رکن سوم اختیاری است و شامل محصولات بازنشستگی فردی مانند بیمه تکمیلی یا پس‌انداز بانکی است. که می‌توانید برای برآوردن نیازهای شخصی خود خریداری کنید.

بیانیه ماموریت صندوق (ABP):

"ما یک مستمری خوب برای همه می خواهیم، ​​در حال حاضر و در آینده، در ازای یک سهم مقرون به صرفه." این تنها در صورتی امکان پذیر است که ما همچنان به حقوق بازنشستگی به عنوان چیزی که با هم سازماندهی می‌کنیم نگاه کنیم. با سرمایه‌گذاری جمعی همه سهم‌های بازنشستگی، می‌توانیم بازدهی بالاتری نسبت به هر یک از افراد با یک حساب پس‌انداز کسب کنیم. به عنوان یکی از بزرگترین صندوق‌های بازنشستگی در جهان، نفوذ ما قابل توجه است. به همین دلیل است که ما همچنین اطمینان حاصل می‌کنیم که سرمایه‌گذاری‌هایمان به جهانی پایدار کمک می‌کند. در واقع، درست مانند یک مستمری، ما نه تنها به خودمان فکر می‌کنیم، بلکه به نسل‌هایی که از ما می‌آیند نیز فکر می‌کنیم.

چشم‌انداز صندوق (ABP):

چشم انداز ما در مورد آینده‌ای پایدار به سال 2050 می‌نگرد و جاه‌طلبی‌های 2030 ما را بر اساس این چشم انداز ترسیم می‌کند. اهداف ملموس ما برای سال 2025 (به عنوان مثال در مورد کاهش کربن در سبد سهام و افزایش سرمایه‌گذاری در اهداف توسعه پایدار) اولین گام در راه دستیابی به جاه‌طلبی‌ها و چشم‌انداز بلندمدت ما است که همه بر اساس سیاست‌های 2020-2015 ساخته شده است.

طرح‌های اصلی مستمری‌ صندوق (ABP):

1-مستمری بازنشستگی

2-مستمری ازکارافتادگی

3-مستمری بازماندگان

اصول سرمایه‌گذاری صندوق  (ABP):

هدف ABP یک مستمری خوب و مقرون به صرفه برای شرکت‌کنندگان در حال و آینده است. این صندوق به دنبال جهانی پایدار است که شرکت‌کنندگان در آن از حقوق بازنشستگی برخوردار شوند. به همین دلیل است که صندوق به بازده، ریسک ها، هزینه ها و نحوه برخورد شرکت‌هایی که در آن‌ها سرمایه گذاری می‌کند با مردم، محیط زیست و حکمرانی خوب توجه می‌کند.(توجه به عوامل محیطی، اجتماعی و حکومت داری [4](ESG)).

صندوق ABP حق‌بیمه‌ای را که شرکت‌کنندگان و کارفرمایان هر ماه می پردازند در دسته‌های مختلف دارایی مانند املاک، سهام و اوراق قرضه سرمایه‌گذاری می‌کند. صندوق این کار را انجام می‌دهد زیرا سرمایه‌گذاری در بلندمدت بازدهی بالاتری نسبت به پس انداز ایجاد می‌کند. در سال‌های آینده، انتظار می‌رود میانگین بازدهی حدود 4 درصد در سال داشته باشد. البته صندوق برای دستیابی به بالاترین بازده ممکن، سرمایه‌گذاری تصادفی نمی‌کند. متخصصان سرمایه‌گذاری صندوق به طور مداوم ارزیابی می‌کنند که آیا ریسک‌هایی که صندوق می‌پذیرد، بازده مورد انتظار را متعادل می‌کند یا خیر.

• صندوق ABP چگونه سرمایه‌گذاری می‌کند؟

هدف ABP یک سبد سرمایه‌گذاری متنوع از نظر جغرافیایی، بخش‌ها و طبقات دارایی است. به این ترتیب، می‌تواند ریسک‌ها را تقسیم کند و تأثیر یک توسعه نامطلوب را در یک جغرافیا، بخش یا طبقه دارایی خاص بر روی پرتفوی خود را محدود کند.

• هر سرمایه گذاری بالقوه بر اساس چهار معیار ارزیابی می‌شود:

• آیا بازده مورد انتظار جذابی را ارائه می‌دهد؟

• آیا ریسک قابل قبول است؟

• آیا هزینه‌ها خیلی زیاد نیستند؟

• آیا شرکت به اندازه کافی مسئولیت‌پذیر و پایدار عمل می‌کند؟

سبد سرمایه‌گذاری صندوق ABP  نتیجه یک فرآیند سرمایه‌گذاری دقیق است که به لطف متخصصان در سراسر سازمان انجام می‌پذیرد.

• نتایج سرمایه گذاری:

کل دارایی‌های سرمایه‌گذاری شده صندوقABP بالغ بر 530 میلیارد یورو (تا30 ژوئیه 2021) است. در طول 20 سال گذشته، این صندوق به طور متوسط ​​سالانه بیش از 7 درصد بازدهی داشته‌ است. به دلیل ساختار پایین‌تر نرخ بهره، انتظار می‌رود میانگین بازده سالانه در سال‌های آینده حدود 4 درصد باشد.

سرمایه‌گذاری مسئولانه صندوق :ABP

در اکتبر 2021، ABP تصمیم گرفت سرمایه‌گذاری در تولیدکنندگان انرژی فسیلی را متوقف کند. این برگه حقایق و ارقام را در مورد سرمایه‌گذاری‌های ABP در فسیل و انواع دیگر انرژی، فروش سرمایه‌گذاری در سوخت‌های فسیلی و مراحل بعدی در سال 2022 ارائه می‌دهد.

صندوق ABP در سیاست جدید خود در زمینه سرمایه‌گذاری پایدار و مسئولانه (2020-2025)، اهداف خود را به عنوان سرمایه‌گذار بلندمدت مجدداً ایجاد کرد و توضیح داد که چگونه قصد دارد به آن‌ها دست یابد.

سیاست سرمایه‌گذاری پایدار و مسئولانه صندوق در 26 اکتبر 2021 تنظیم شده است. به عنوان مثال  ABP در موارد زیر سرمایه گذاری نمی‌کند:

شرکت‌های درگیر در تولید سلاح‌هایی که توسط معاهدات بین‌المللی که هلند طرف آن است ممنوع شده است (بمب‌های خوشه‌ای، مین‌های ضد نفر (زمینی) و سلاح‌های بیولوژیکی و شیمیایی)؛ تولید‌کنندگان تنباکو و (اجزای مهم) سلاح های هسته‌ای؛ اوراق قرضه دولتی کشورهایی که سازمان ملل یا اتحادیه اروپا تحریم الزام‌آور تسلیحاتی را بر آن‌ها اعمال کرده است.

صندوق ABP در همین راستا توجه و سرمایه‌گذاری‌های خود را روی انتقال‌های زیر متمرکز کرده است:

طبق اظهارات صندوق، شاهد سه انتقال بزرگ در سال‌های آینده هستیم که با سیاست خود به آن‌ها رسیدگی می‌کنیم. این انتقال‌ها تأثیر تعیین‌کننده‌ای بر توانایی شرکت‌ها برای ایجاد ارزش بلندمدت و زندگی شرکت‌کنندگان دارد. این سه انتقال اصلی عبارتند از:

• پرداختن به تغییرات آب و هوایی و نیاز به انتقال به تولید انرژی جدید و منابع انرژی تجدیدپذیر؛
• حفاظت از منابع طبیعی، از جمله کمبود فزاینده مواد خام و مواد غذایی؛
• دیجیتالی شدن جامعه، که در آن فناوری نقش مهمی را ایفا می‌کند.

 

حقوق بشر و حاکمیت شرکتی صندوق (ABP):

صندوق ABP احترام شرکتی به حقوق بشر را نه تنها به عنوان پیش‌نیاز همه سرمایه‌گذاری‌های خود، بلکه پیش‌شرط این انتقال به سمت پیشرفت عادلانه می‌داند. علاوه بر این، حاکمیت شرکتی خوب را اساسی می بیند. بدون حکمرانی خوب، مدیریت تجاری خوب، و رابطه خوب با سهامداران، شرکت‌ها نمی‌توانند با موفقیت به سه انتقال به روشی پایدار و مسئولانه رسیدگی کنند.

 

3) صندوق بازنشستگی دولت نروژGPFN [5]

صندوق بازنشستگی دولتی نروژ از دو صندوق سرمایه‌گذاری جداگانه نروژی با وظایف متفاوت تشکیل شده است. اولین صندوق، صندوق بازنشستگی دولتی جهانی (GPFG[6])‌  است که به عنوان صندوق نفت نیز شناخته می‌شود. صندوق GPFG در سال 1990 برای سرمایه‌گذاری درآمدهای مازاد بخش نفت نروژ تأسیس شد و بزرگترین صندوق سرمایه‌گذاری مستقل جهان است. صندوق دوم، صندوق بازنشستگی دولتی نروژ (GPFN)  است.

این صندوق در سال 1967 به عنوان صندوقی شبیه به یک صندوق بیمه ملی تأسیس شد و کوچکتر از صندوق نفت است. وزارت دارایی نروژ مسئولیت کلی مدیریت صندوق بازنشستگی دولتی را بر عهده دارد. همچنین این صندوق از قانون پارلمان و دستورالعمل‌هایی که شامل مجموعه ای از مقررات تکمیلی است پیروی می‌کند. [MEDIA:article017-1]مدیریت عملیاتی صندوق GPFG و GPFN به ترتیب توسط بانک نورگس ^[7]و فولکتریگ‌فاندت^[8]  و تحت دستورات تعیین شده توسط وزارت انجام می‌شود. به طور دقیق‌تر مدیریت سرمایه‌گذاری بانک نورگس (NBIM[9])، که بخشی از بانک مرکزی نروژ است، صندوق جهانی GPFG را به نمایندگی از وزارت دارایی مدیریت می‌کند. از سال 2004، یک شورای اخلاقی پارامترهای سرمایه‌گذاری صندوق را تعیین کرده است. شورا این اختیار را دارد که شرکت‌هایی را که در فعالیت‌هایی شرکت می‌کنند که مورد اعتراض واقع می‌شوند و مطابق با سیاست‌های سرمایه‌گذاری اخلاقی نیستند، از صندوق حذف کند. مدیر سرمایه‌گذاری فولکتریگ‌فاندت صندوق داخلی GPFN را مدیریت می‌کند.

هدف صندوق بازنشستگی دولت نروژ، تسهیل پس‌اندازهای دولتی برای تأمین مالی افزایش هزینه‌های بازنشستگی عمومی و حمایت از ملاحظات بلندمدت در مصرف درآمدهای نفتی دولت است. مدیریت بلندمدت صحیح صندوق به عدالت بین نسلی کمک می‌کند و به نسل فعلی و آینده اجازه می‌دهد که از درآمدهای نفتی بهره‌مند شوند.

استراتژی سرمایه‌گذاری برای صندوق مبتنی بر ملاحظات بلندمدت انتخاب‌های مختلف سرمایه‌گذاری است و بازده مالی خوب در طول زمان مشروط به توسعه پایدار از نظر اقتصادی، زیست محیطی و اجتماعی و بازارهای مالی خوب، کارآمد و قانونی است. چارچوب صندوق بازنشستگی دولتی و مدیریت دارایی‌های صندوق را قانون مجلس و دستورالعملی با مفاد تکمیلی تعیین می‌کند.

بیانیه ماموریت و چشم‌اندازGPFN :

از آنجایی که جریان‌های نقدی خالص دولت از فروش نفت به منابع صندوق تزریق می‌شود صندوق در تلاش است که علاوه بر تامین مالی مخارج بازنشستگی بر اساس طرح‌های مالی بیمه، بهره‌مندی نسل‌های آینده از منابع صندوق را در کنار ضمانت منافع نسل فعلی از درآمدهای نفتی تضمین نماید. (تضمین رفاه نسل حاضر و نسل آینده)

طرح‌های اصلی مستمری‌ صندوق GPFN:

طرح‌های بارنشستگی این صندوق در سه حوزه: طرح‌های بازنشستگی پیش از موعد، طرح‌های مستمری پایه‌ای (بدون در نظر گرفتن درآمد قبلی)، طرح‌های مستمری تکمیلی (براساس تعداد امتیاز بازنشستگی و درآمد مستمر فرد) می‌باشد و انوع خدمات این صندوق عبارتند از:

1-مستمری سالمندان

2-مستمری بازماندگان

3-مستمری ازکارافتادگان

4-کمک‌های فنی (مزایای بهبود توانمندی‌های کاری و انجام امور روزمره زندگی)

سایر تسهیلات این صندوق عبارتند از: مزایای آسیب شغلی، مزایای والدین مجرد، مزایای نقدی در صورت بیماری و زایمان، فرزندخواندگی و بیکاری، کمک هزینه مراسم خاکسپاری، مزایای مراقبت‌های بهداشتی (بیمارستان، دارو و درمان)

 

مشمولان مستمری صندوق GPFN:

1- تمامی نروژی‌ها و کسانی که زیر نظر کارفرمای نروژی به صورت دائم و یا متحرک در این کشور کار می‌کنند.

2- شهروندان منطقه اقتصادی اروپا (EEA) که در کشتی‌های نروژی کار می‌کنند (به استثنای کارمندان بخش هتل رستوران در کشتی‌های کروز نروژی).

اصول سرمایه‌گذاری صندوق بازنشستگی دولتی نروژو صندوق بازنشستگی دولتی جهانی:

استراتژی سرمایه‌گذاری وزارت دارایی برای صندوق بازنشستگی دولت نروژ به دنبال حداکثر کردن بازده و در عین حال پذیرفتن سطح متوسطی از ریسک است. این استراتژی مبتنی بر ارزیابی بازده و ریسک مورد انتظار در بلندمدت است و از هدف و ویژگی‌های متمایز صندوق، مزیت‌های نسبی مدیر دارایی و همچنین مفروضات مربوط به عملکرد بازارهای مالی ناشی می‌شود. این وزارتخانه اهمیت و وزن قابل توجهی به نظریه مالی، تحقیقات و تجربه انباشته قائل است. بخش اصلی دارایی‌های صندوق GPFN در بازارهای سهام و درآمدثابت نروژ سرمایه‌گذاری می‌شود.

شاخص معیار[10] اتخاذ شده توسط وزارت، مبنای مدیریت صندوق GPFN را تشکیل می‌دهد. میزان سرمایه‌گذاری در سهام 60 درصد و ابزارهای درآمد ثابت 40 درصد می‌باشد و به دو منطقه جغرافیایی تقسیم می شود که نروژ 85 درصد و منطقه شمال اروپا به استثنای ایسلند 15 درصد می‌باشد.

نروژ در سال 1990 یک صندوق ثروت مستقل تحت عنوان صندوق بازنشستگی دولتی جهانی تأسیس کرد. این صندوق تاثیر مثبتی در اجازه به دولت برای مدیریت پایدار دارایی‌ها و درآمدهای نفتی و در عین حال پس‌انداز و ایجاد ثروت برای نسل‌های آینده داشته است. سیاست‌های مالی و دستورالعمل‌های سرمایه‌گذاری در طول سال‌ها به توسعه خود ادامه داده‌اند. در حال حاضر، GPFG نروژ بزرگترین صندوق از این دست در جهان است. تفاوت اصلی GPFG با سایر صندوق‌های مشابه، این است که به طور مؤثر دارایی‌های نفتی را به یک پرتفوی سرمایه‌گذاری تبدیل می‌کند و امکان مدیریت سیستماتیک وجوه را فراهم می‌کند و از بازده سرمایه‌گذاری استفاده می‌کند و نه از روش معمول هزینه کردن ارزش دارایی‌ها.

این صندوق در مدیریت مسئولانه درآمدهای کلان نفت و گاز موفق بوده و بازدهی مالی مثبتی را به نفع جامعه نروژ ارائه می‌دهد. GPFG همچنین برای مدیریت چرخه کوتاه مدت اقتصاد ضروری بوده و به عنوان ابزاری برای تحریک فعالیت‌های اقتصادی از طریق سیاست‌های مالی در مواقعی که خطر اشتغال کم و رشد پایین وجود دارد عمل می‌کند.

از زمان شروع تولید نفت در نروژ در دهه 1970، 50 درصد از ذخایر نفت مصرف شده است. تخمین زده می‌شود که ذخایر باقی مانده حداقل تا 50 سال دیگر دوام داشته باشد. با این حال، از اولین انتقال 1.98 میلیون کرون در سال 1996، ارزش صندوق تا 2018 به 8.4 میلیارد کرون افزایش یافته است که فراتر از تمام انتظارات 20 سال اول وجود آن است. به طور کلی، GPFG باعث شده است که درآمدهای حاصل از نفت پایدارتر و طولانی‌تر باشد در حالی که ارزش پایه دارایی حفظ می‌شود و صرفاً خرج نمی‌شود.

موفقیت GPFG تا حد زیادی به دلیل محدودیت‌های سیاسی است. دولت درآمدهای نفتی را خرج نمی‌کند؛ در عوض کل درآمد حاصل از فعالیت‌های نفتی در صندوق جهت سرمایه‌گذاری در بازارهای بین‌المللی سرمایه، انباشت می‌شود. دولت تنها بازده سالانه مورد انتظار صندوق را که با سیاست مالی سال 2001 به 4 درصد محدود شده بود و در سال 2017 به 3 درصد کاهش یافت، تعیین می‌کند.

معرفی پرتفو و برنامه‌های سرمایه‌گذاری صندوق GPFG:

GPFG که از سال 1998 توسط مدیریت سرمایه‌گذاری بانک نورگس مدیریت می‌شود، و یک سرمایه‌گذار فعال در حدود 9000 شرکت در سراسر جهان است. در اصل GPFG به عنوان یک حساب سپرده در بانک نورگس ایجاد شد که وزارت دارایی سود نفت را برای سرمایه‌گذاری در بازارهای بین المللی سرمایه به آن منتقل کند. در بانک نورگس یک واحد اختصاص داده شده به مدیریت پرتفوی GPFG وجود دارد که به طور منظم و دقیق عملکرد صندوق را گزارش می‌دهد و از همین طریق به شفافیت کلی صندوق کمک می‌کند. گزارش‌ها به صورت عمومی در وب سایت بانک نورگس در دسترس هستند، از جمله گزارش‌های سالانه و فصلی و همچنین گزارش‌های سالانه در مورد استراتژی آن برای سرمایه‌گذاری مسئولانه در سایت موجود است.  این گزارش‌ها به استانداردهای بین‌المللی، اعمال حقوق مالکیت بر سرمایه‌گذاری‌های فعال و شناسایی فرصت‌های سرمایه‌گذاری بلندمدت پایدار کمک می‌کند.

این صندوق در سال‌های 1998 دارایی‌ها را در بازارهای با درآمد ثابت و سهام نگهداری می‌کرد. از سال 2011، این پرتفوی در ملک نیز سرمایه‌گذاری کرده است.

بانک نورگس همچنین در طول سال‌ها با ایجاد یک واحد اختصاصی برای مدیریت دارایی‌های بلندمدت خود، اجرای دستورالعمل‌های اخلاقی برای عمل به عنوان سرمایه‌گذاری مسئول، و ارائه توصیه‌هایی برای محدود کردن بیشتر هزینه‌های عمومی درآمدهای صندوق، همسویی با اهداف صندوق را در طول سال‌ها نشان داده است. این صندوق از طریق دستورالعمل‌های سرمایه‌گذاری اخلاقی خود، استانداردهای حاکمیت شرکتی خوب را ترویج می‌کند و کسب‌وکارها را تشویق می‌کند تا استانداردهای زیست‌محیطی و اجتماعی سالم را اجرا کنند. در همین راستا شرکت‌ها بر اساس محصولات و رفتارشان ارزیابی می‌شوند تا مشخص شود که آیا ریسکی برای استانداردهای اخلاقی صندوق‌ها دارند یا خیر. به عنوان مثال این صندوق در شرکت‌هایی که در زمینه تولید تنباکو، زغال سنگ، اسلحه و ... فعالیت دارند، سرمایه‌گذاری نمی‌کند.

قابل ذکر است که صندوق بازنشستگی دولتی جهانی (GPFG) ممکن است در آینده نزدیک دارایی‌های نفت و گاز خود را واگذار کند. در پایان سال 2017، این صندوق توصیه کرد که بیش از 300 میلیارد کرون (حدود 35 میلیارد دلار) دارایی نفت و گاز از شاخص سهام صندوق حذف شود تا نروژ کمتر در برابر کاهش دائمی قیمت نفت و گاز آسیب‌پذیر باشد. از آن‌جایی که توجه سرمایه‌گذاران به معیارهای زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی به عنوان بخشی از بررسی سرمایه‌گذاری آن‌ها افزایش یافته است. صندوق سرمایه‌گذاری پس از رسیدن به مرز 1 تریلیون دلار، از سرمایه‌گذاری‌های نفت و گاز خارج می‌شود. این اقدام با توجه به اهمیت اقتصادی بخش انرژی، می‌تواند پیامدهای سرمایه‌گذاری جهانی معناداری داشته باشد.

 

4) صندوق صرفه‌جویی بازنشستگی فدرال ایالات متحده (^[11]FRT)

سیستم بازنشستگی کارمندان فدرFERS  سیستم بازنشستگی برای کارمندان در خدمات مدنی ایالات متحده است. در 1 ژانویه 1987 برای جایگزینی سیستم بازنشستگی خدمات کشوریCSRS[12]  و مطابقت با برنامه‌های بازنشستگی فدرال، اجرایی شد.

یستم بازنشستگی کارمندان فدرال  FERSاز سه جزء اصلی تشکیل شده است:

1-سالیانه FERS، یک طرح مزایای تعریف شده (DB).

2-مشارکت اجباری در تامین اجتماعی (اکثر کارکنان CSRS بخشی از تامین اجتماعی نیستند و مالیات به سیستم پرداخت نمی‌کنند، و همچنین واجد شرایط دریافت مزایا نیستند مگر اینکه واجد شرایط استخدام در بخش خصوصی باشند یا با استخدام مجدد و تحت پوشش قرار گرفتن به عنوان CSRS با افست تامین اجتماعی)

3-طرح پس‌انداز صرفه جویی TSP، یک طرح مشارکت تعریف شده DC.

بیانیه ماموریت و چشم‌انداز صندوق FRT:

تبدیل شدن به بهترین موسسه ارائه خدمات بازنشستگی به کارمندان فدرال و مکانی که بهترین طرح‌ها در آن پیاده‌سازی می‌شود. (با شعار: ما به افراد کمک می‌کنیم که با احترام بازنشسته شوند)

 

طرح‌های مستمری‌ صندوق FRT:

1-مستمری ناتوانی

2-مستمری زودهنگام

3-مستمری داوطلبانه

4-بازنشستگی معوق

مشمولان مستمری صندوقFRT:

1- کارمندان تحت پوشش سیستم بازنشستگی فندرال (FERS)

2- کارمندان فدرال تحت پوشش سیستم بازنشستگی خدمات اجتماعی (CSRS)

3- اعضا خدمات یکپارچه

4- شهروندان در طبقه‌بندی دیگری از خدمات فدرال مانند: پست‌های کنگره‌ای و قضات

اصول سرمایه‌گذاری صندوق (FRT):

طرح پس‌انداز صرفه‌جوییTSP[13] یک طرح مشارکت تعریف شده برای کارمندان و بازنشستگان خدمات کشوری ایالات متحده و همچنین برای اعضای یونیفرم پوش این کشور است. از 31 دسامبر 2020، TSP تقریباً 6.2 میلیون شرکت کننده دارد (که تقریباً 3.8 میلیون به طور فعال از طریق کسر حقوق و دستمزد شرکت می‌کنند) و بیش از 735.2 میلیارد دلار دارایی تحت مدیریت دارد؛ TSP  یکی از سه مؤلفه سیستم بازنشستگی کارمندان فدرال (FERS؛ سایرین مستمری FERS و تأمین اجتماعی) است و به گونه‌ای طراحی شده است که شباهت زیادی به پویایی‌های بخش خصوصی داشته باشد. همچنین برای کارمندان تحت پوشش سیستم قدیمی بازنشستگی خدمات کشوری (CSRS) اما با مزایای کمتر نیز هست. این بزرگترین طرح مشارکت تعریف شده در جهان است. TSP توسط هیئت سرمایه‌گذاری فدرال بازنشستگی، که یک آژانس مستقل است، اداره می‌شود.

هیئت سرمایه‌گذاری فدرال بازنشستگیFRTIB[14] یک آژانس مستقل از دولت ایالات متحده است که توسط قانون سیستم بازنشستگی فدرال کارمندان از سال 1986 اداره می‌شود و تقریباً 270 کارمند دارد. این سازمان برای اداره برنامه پس‌انداز صرفه‌جویی TPS تأسیس شد. طرح پس‌انداز صرفه‌جویی یک طرح مشارکت معوق مالیاتی است. طرح پس‌انداز صرفه‌جویی همانطور که در فوق ذکر شد، یکی از سه بخش سیستم بازنشستگی کارمندان فدرال است و بزرگترین طرح مشارکت تعریف‌شده DC  در جهان است. از آگوست 2021، هیئت مدیره 794.7 میلیارد دلار دارایی را به نمایندگی از 6.4 میلیون شرکت کننده مدیریت می‌کند. اعضای هیئت مدیره و رئیس آن توسط رئیس جمهور معرفی و توسط سنای ایالات متحده تایید می‌شوند.

5) صندوق سرمایه‌گذاری بازنشستگی دولت ژاپن  GPIF[15]

صندوق سرمایه‌گذاری بازنشستگی دولتی یا GPIF یک سازمان اداری ثبت شده (یک موسسه اداری مستقل) است که توسط دولت ژاپن تأسیس شده است. این صندوق یکی از بزرگترین صندوق‌های پس‌انداز بازنشستگی در جهان است. صندوق سرمایه‌گذاری بازنشستگی دولت ژاپن، صندوقی است برای کارکنان بخش دولتی در ژاپن که با حدود 1.6 تریلیون دلار دارایی تحت مدیریت، همچنین دومین صندوق بازنشستگی بزرگ در جهان محسوب می‌شود.

صندوق GPIF به ثبات برنامه­های بیمه بازنشستگی کارمندان و برنامه­های بازنشستگی ملی کمک می­کند. این صندوق در ترکیبی از بازارهای داخلی و بین‌المللی و همچنین اوراق قرضه سرمایه‌گذاری می­کند. هدف این صندوق دستیابی به بازده بالای سرمایه­گذاری برای مزایای بازنشستگی عمومی بلندمدت با حداقل ریسک برای سیستم بازنشستگی است. بخشی از پرتفوی صندوق به سرمایه­گذاری زیست محیطی، اجتماعی و حاکمیتی اختصاص دارد. این صندوق قصد دارد منافع حاصل از ذخایر و بازده سرمایه­گذاری خود را به اعضا پرداخت کند که انتظار می‌رود تقریباً 100 سال طول بکشد.

بیانیه ماموریت و چشم‌انداز (GPIF):

مشارکت در ایجاد ثبات در سیستم مستمری ملی و توزیع درآمد خود به واسطه تضمین امنیت بازگشت سرمایه با لحاظ پایین‌ترین ریسک در چارچوب برنامه‌های دولت با هدف تامین مزایای بازنشستگی در طول 100 سال برای نسل‌های مختلف کشور.

طرح‌های اصلی مستمری‌ صندوق بازنشستگی دولت ژاپن (GPIF):

1- مستمری پایه سالمندی: مزایای بازنشستگی از سن 65 سالگی به افرادی پرداخت می‌شود که شرایط خاصی را دارند، مانند پرداخت حق بازنشستگی ملی خود به مدت 10 سال یا بیشتر.

2- مستمری پایه ازکارافتادگی: در صورتی که اعضا در طول مدتی که تحت پوشش مستمری ملی هستند، دچار بیماری یا آسیب شوند که منجر به ازکارافتادگی درجه 1 یا درجه 2 شود، می‌توانند مستمری پایه ازکارافتادگی را دریافت کنند.

3- مستمری پایه بازماندگان: مستمری پایه بازماندگان به اعضای خانواده (همسرانی که از فرزندان مراقبت می‌کنند یا خود فرزندان تحت تکفل) اعضای مستمری ملی که فوت می‌کنند ارائه می‌شود.

اصول سرمایه‌گذاری صندوق (GPIF):

شورای حکام صندوق سرمایه گذاری بازنشستگی دولتی GPIF "اصول سرمایه گذاری" زیر را ایجاد کرده است.

مدیران و کارکنان GPIF متعهد هستند که با بالاترین اخلاق حرفه‌ای و صداقت در اجرای این اصول، که نشان‌دهنده تعهد صندوق به مردم است، عمل کنند.

GPIF متعهد می‌شود که چارچوب مدیریت سرمایه‌گذاری خود را بیشتر تقویت کند، به طور کامل پاسخگو باشد و اعتماد مردم را جلب کند.

1. هدف کلی GPIF کمک به ثبات سیستم بازنشستگی ملی از طریق تضمین بازده سرمایه‌گذاری مورد نیاز آن با حداقل ریسک و از منظر بلندمدت به نفع مستمری‌بگیران است.

2. استراتژی سرمایه‌گذاری اولیه GPIF ، تنوع بر اساس طبقه دارایی، منطقه و چارچوب زمانی است. در حالی که قیمت‌های بازار ممکن است در کوتاه‌مدت نوسان داشته باشند، GPIF از افق سرمایه‌گذاری بلندمدت برای دستیابی به بازده سرمایه‌گذاری به شیوه‌ای باثبات‌تر و کارآمدتر بهره‌مند خواهد شد، در حالی که به طور همزمان نقدینگی کافی برای پرداخت مزایای بازنشستگی را تضمین می‌کند.

3. GPIF ترکیب دارایی سیاست کلی خود را تدوین می‌کند و ریسک‌ها را در سطح پورتفولیو، طبقه دارایی و مدیر سرمایه‌گذاری مدیریت می‌کند. همچنین از مدیریت فعال و غیرفعال برای دستیابی به بازده معیار (یعنی میانگین بازده بازار) و جستجوی فرصت‌های سرمایه‌گذاری سودآور استفاده نشده استفاده می‌کند.

4. GPIF معتقد است که رشد پایدار شرکت‌های سرمایه‌پذیر و کل بازار سرمایه در افزایش بازده سرمایه‌گذاری بلندمدت حیاتی است. بنابراین، به منظور تضمین چنین بازدهی برای ذینفعان بازنشستگی، علاوه بر عوامل مالی، ادغام عوامل محیطی، اجتماعی و حاکمیتی غیر مالی  (ESG) را در فرآیند سرمایه‌گذاری ترویج می‌دهد.

5. به منظور افزایش بازده سرمایه‌گذاری بلندمدت و انجام مسئولیت‌های سرپرستی خود، ابتکارات مختلفی (از جمله در نظر گرفتن عوامل (ESG)  را پیش خواه‌د برد که بلندمدت و رشد پایدار شرکت‌های سرمایه‌پذیر و کل بازار سرمایه را ترویج می‌دهد.